Коғази векселҳои мо аз маводи баландсифат сохта шудааст, ки сабук ва пойдор мебошанд ва албатта ба озмоиши вақт тоб меоранд. Он ҳамчунин бояд ҳамвор ва нарм дар матоъ ва осон чоп. Илова бар ин, тарҳрезӣ ва тарҳрезии дастурҳо барои таъмини хониш ва возеҳии ҳуҷҷат муҳиманд. Изҳороти мо дорои сарҳади хуб тарҳрезишуда бо фазои фаровон барои тафсилоти муомилоти тиҷории шумо барои хондан ва фаҳмиши осон. Ҳарфҳо инчунин бояд ба чашм писанд, хондан осон ва хонданро беҳтар созанд.